Anima i animus
Anima i animus – archetypy psychiki w psychologii analitycznej Carla Gustava Junga. Element, który jest przeciwieństwem i dopełnieniem persony. Harmonijny rozwój osobowości wymaga obecności obydwu tych pierwiastków i równowagi między nimi.
Geneza terminów
[edytuj | edytuj kod]Lukrecjusz rozróżniał duszę biologiczną, anima, od mieszczącej się w sercu duszy subtelnej, zwanej animus i będącej centrum zdolności poznawczych i emocji. Echo tej koncepcji widać w psychoanalizie.
Anima
[edytuj | edytuj kod]Kobiecy aspekt psychiki mężczyzny; ideał kobiety istniejący w męskiej nieświadomości. Stanowi wyraz wszystkich tendencji kobiecych w psychice mężczyzny[1][2].
Animus
[edytuj | edytuj kod]Męski archetyp w psychice kobiecej; ideał mężczyzny istniejący w nieświadomości kobiety[3].
Cztery płcie
[edytuj | edytuj kod]Współcześnie stosuje się te pojęcia jako odpowiednik wymiarów kobiecości i męskości dla obu płci.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ole Vedfelt: Kobiecość w mężczyźnie. Piotr Billig (tł.). Wyd. 2. Warszawa: ENETEIA Wydawnictwo Psychologii i Kultury, 2004, s. 27, seria: Biblioteka jungowska. ISBN 83-85713-46-8.
- ↑ Anima [online], www.jungpoland.org [dostęp 2019-11-13].
- ↑ Animus [online], www.jungpoland.org [dostęp 2019-11-13].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Shahrokh NC, Hales RE: Amerykański słownik psychiatryczny. Wrocław: Elsevier Urban & Partner, 2009. ISBN 978-83-7609-058-0.